بگذارند بازیگران به کار خود بپردازند و مجریان را بیکار نکنند!

حضور چهره‌های مطرح حوزه سینما و موسیقی به حوزه اجرا همیشه واکنش‌هایی از سوی مجریان باسابقه داشته است؛‌ مجریانی که به نظر آنها حوزه اجرا کار هر کسی نیست.

برنامه‌های حال حاضر تلویزیون نسبتاً مخاطب‌پرور است. اما در مورد اینکه چرا برنامه تلویزیونی «دیدنی‌ها» در آن زمان مورد استقبال مردم قرار گرفت، باید بگویم آن زمان دهه جنگ بود و تنها دو شبکه تلویزیونی فعال بودند. از همه مهم‌تر نه ماهواره وجود داشت و نه ویدئو. درواقع هیچ وسیله ارتباط جمعی غیر از تلویزیون خودمان وجود نداشت. بنابراین با کمک تهیه‌کننده به‌دنبال آیتم‌های جذابی بودیم و از آرشیوها یا از دفاتر لندن و فرانسه این آیتم‌ها به دست ما می‌رسید؛ برنامه‌ای که مخاطبان بسیاری داشت و حتی امروز هم از آن یاد می‌کنند. «دیدنی‌ها» تنها برنامه‌ای بود که یک ساعت در هفته دنیای دیگری پیش چشم مخاطبان قرار می‌داد و به همین دلیل «دیدنی‌ها» در زمان خودش جلوه کرد و مورد استقبال قرار گرفت. اما در حال حاضر برنامه‌هایی چون «خندوانه»، «دورهمی» و... ساخته و پخش می‌شوند و خانواده‌ها را دور هم جمع می‌کنند. اما به‌نظر من این برنامه‌ها محتوای خاصی ندارند و به زور مردم را وادار به خندیدن می‌کنند. برعکس برنامه «عصر جدید» و «ماه عسل» آقای احسان علیخانی که فوق‌العاده بوده‌اند و معلوم است یک تیم بزرگ برایشان زحمت کشیده‌اند. اما برنامه «دیدنی‌ها»ی ما تنها بود و رقیبی نداشت تا خودش را با آن مقایسه کند.

البته بگذارید بگویم که حذف سلبریتی‌ها از تلویزیون به‌نظر من کار درستی است. تلویزیون فقط به فکر خودش است و با انجام این کارها می‌خواهد مخاطبان بیشتری جذب کند؛ در صورتی که باید بگذارند بازیگران به کار خود که بازیگری است بپردازند و مجریان را بیکار نکنند. شغل مجریان فقط همین است. به‌طور مثال آقای مهران مدیری از طریق تلویزیون شهرت بسیاری به‌دست آورد تا آنجا که به تهیه‌کنندگی در سینما هم رسید. اما کدام ‌یک از مجریان تلویزیون چنین شرایطی دارند؟

نکته دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد انتخاب مجری در تلویزیون است؛ مجریانی که گاهی صحبت‌هایی می‌کنند که باعث مکدرشدن عده‌ای می‌شوند. یک مجری باید باسواد باشد و معنای کلمات و جمله‌بندی‌های خود را بداند و بی‌محابا بداهه‌گویی نکند. زمانی می‌تواند بداهه‌گویی کند که به آن تسلط داشته باشد و مفهوم آن را بداند و با نگاه مخاطب خود آشنا باشد. باید بداند تیری که از دهانش پرتاب می‌شود بیشتر از 80 میلیون مخاطب دارد؛ نه اینکه به خاطر خنداندن و شیرین‌زبانی کردن یک جمله را بگوید و در پیامدش مسائلی به وجود بیاورد که منجر به عذر‌خواهی شود؛ عذرخواهی‌ای که شاید دیگر فایده‌ای نداشته باشد.