به گزارش سینماآنلاین، همه چیز در سینمای ایران تحت‌تأثیر حرکت نمودارهای کرونایی، به استیصال رسیده است. در محافل مجازی و پیج‌های اهالی سینما، این سردرگمی به وضوح دیده می‌شود و حتی نگاه‌ها و تحلیل‌ها همچون کلاف سردرگم در هم تنیده شده‌اند. اکران فیلم‌های سینمایی تکلیف مشخصی ندارد و البته با وجود صدور مداوم پروانه ساخت، تکلیف ادامه تولیدات سینمایی هم روشن نیست چه بسا تعطیلی شورای صدور پروانه ساخت در این شرایط، چندان هم بی‌منطق به نظر نمی‌رسد. 

* بحران اکران

در شرایط عادی و معمول هر ساله سینمای ایران،همواره صاحبان  گروهی از فیلم‌های سینمایی از این که فیلمشان در شرایط مطلوب به نمایش عمومی درنمی‌آید، گلایه داشتند. هر ساله تعداد زیادی از فیلم‌ها اصلا روانه اکران نمی‌شدند یا فرصت نمایش را در اکران سال بعد جستجو می‌کردند. با شیوع کووید-19 و تعطیلی اجباری سالن‌ها، این معادله پیچیده‌تر از همیشه شده است. چهار ماه از سال گذشته و یکی دو فیلم اکران نصفه و نیمه داشته‌اند و با وجود تجربه نسبتا موفق اکران آنلاین، برنامه‌ مدونی در این زمینه برای تداوم این شیوه اکران، به طور رسمی اعلام نشده است. با این وصف تهیه کنندگان و صاحبان فیلم‌ها، سرمایه‌گذاران فیلم، سالن‌داران و دست‌اندرکاران پخش در اوضاع خوبی به سر نمی‌برند.

* رکود تولید

روند تولیدات سینمای ایران نسبت به گذشته کندتر شده است. حرکت یکی دو فیلم‌ که با حمایت بخش‌های دولتی تولید می‌شوند، شروع شده و چند فیلم هم در بخش خصوصی در حال تولید است اما چشم‌انداز این روزها، با آنچه پس از صدور مجوز تولید و فیلمسازی و اکران توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا ترسیم شده بود، متفاوت است. با توجه به این که امسال ماجرای کرونا با اوج‌گیری قیمت ارز و فشار مضاعف اقتصادی مصادف شده است، شاید در این شرایط کمتر سرمایه‌گذاری حاضر به این ریسک باشد که به تولید فیلم فکر کند.  

* گزینه «تعطیلی سینما»

تعداد فیلم‌های آماده نمایش سینمای ایران که در جشنواره فیلم فجر دیده شده‌اند یا برای نمایش عمومی آماده‌اند از یک سو، و حجم نسبتا بالای فیلم‌هایی که آماده نمایش یا در مراحل فیلمبرداری و فنی هستند و هنوز دیده نشده‌اند از سوی دیگر، نشان می‌دهد حتی اگر در همین لحظه کلیه فعالیت‌های سینمایی به اضطرار و در شرایط بحران، تعطیل شود، مشکلی برای آینده سینما در بخش اکران و جشنواره‌ها (جشنواره فیلم کودک و جشنواره فیلم فجر)  ایجاد نخواهد شد و صرفا اهالی و دست‌اندرکاران اجرایی سینمای ایران به واسطه تعطیلی از حیث معیشتی متضرر خواهند شد (چه بسا آنها در دورانی که کرونا هم نبود، در شرایط آرمانی و عجیب و غریبی زندگی نمی‌کردند!). در این راستا البته تدارک بسته‌های حمایتی برای اهالی سنیما و دست‌اندرکاران سالن‌های سینمایی یک راه‌حل منطقی و نتیجه‌بخش خواهد بود.

*  برنامه مدیران سینمایی برای مدیریت این بحران در پساکرونا چیست...؟

با همه این اوصاف، مهم‌تر از دغدغه‌های امروز پیرامون حیات سینمای ایران، نگرانی برای آینده سینماست. آیا وقتی کووید-19 نابود شد، برنامه‌ای برای مدیریت شرایط بحران در پساکرونا وجود دارد؟ آیا برای اکران آنلاین و استفاده از بستر مجازی و پلتفرم‌ها فکری شده است؟ آیا قرار است برای حمایت از سینمادارهای متضرر برنامه اجرایی خاصی نوشته شود؟ آیا قرار است معیشت اعضای صنوف سینمایی در پساکرونا، دارای چشم‌انداز امیدوارکننده باشد؟  
اگر همین فردا اعلام شود ویروس کرونا محو شده، شیوه مدیریت در پساکرونا، برنامه و چشم‌انداز متفاوتی را می‌طلبد که نیازمند طراحی اجرایی و عملیاتی از همین امروز است.