فیلم‌های جشنواره فیلم شهر باید زبان حال مردم باشند

در اینکه شهرداری‌ها موظف به برگزاری جشنواره هستند حرفی نیست، بلکه نحوه برگزاری این جشنواره‌ها مورد بحث است که معمولاً دست افرادی خاص است.

چند نفر از مردم تهران فیلم‌های این جشنواره را دیدند؟ بسیاری از شهروندان تهرانی اساسا از برگزاری آن بی‌خبر بودند. اگرچه توجه به مسائل فرهنگی، در شرایط سخت اقتصادی فعلی هم کم شده است.

شهرداری‌ها در همه جای دنیا یک بال کمک‌رسان به هنرمندان و اتفاقات هنری هستند، اما شکل اجرای این اتفاقات بسیار مهم است.

مخالفتی با نفس برگزاری جشنواره‌ها ندارم، چون آن‌ها را فرصتی برای نسل جدید هنرمندان و تقویت جریان‌های هنری می‌دانم، ولی نحوه برگزاری این جشنواره‌‌ها کاملاً محفلی و محدود شده است، یعنی غالبا حلقه اجراکنندگان را دوستان و اطرافیان تشکیل می‌دهند، اینکه جشنواره نمی‌شود!

معمولاً کلیت جشنواره‌ها دست خودشان است و به خودشان هم جایزه می‌دهند، در این بین فقط آن جریان اصیل هنری است که خفه می‌شود.

نسل جدید هنرمندان با چه امیدی به میدان بیایند؟ چند سال پیش که این جشنواره برگزار می‌شد، به یاد دارم که ۱۳-۱۲ سالن سینمایی در تهران به معنای واقعی درگیر نمایش فیلم‌های جشنواره بودند، با وجود اینکه جشنواره در اواخر سال برگزار می‌شد؛ که زمانی خوب هم نبود؛ استقبال بسیار خوب بود.

فیلم‌های جشنواره فیلم شهر باید زبان حال مردم باشند تا اثربخش شوند؛ اما آثاری تولید و ساخته نشده که چنین شود!

گویی بناست کاری انجام شود، رزومه‌ای پر شود و بودجه‌ای برای برگزاری هزینه شود.

قدرت شهرداری‌ها در حوزه فرهنگ و هنر بسیار بیشتر از دولت است، چه از نظر منابع مالی و چه تأثیرگذاری شهری. تمام خانه‌های فرهنگ، کانون‌های فیلم و فرهنگسراها دست شهرداری است و در این حوزه می‌تواند بسیار قدرتمند ظاهر شود، ضمن اینکه بودجه‌های کلانی در حوزه فرهنگی و اجتماعی دارد که بخشی ناچیز از آن در حوزه فیلم‌سازی و حمایت از فیلمسازان هزینه می‌شود.