لزوم طراحی جدول اکران آنلاین در ادامه سال 99

به گزارش سینماآنلاین، نیمی از سال 99 در حال سپری شدن است و مدیران سینمای ایران هیچ راهکاری برای مدیریت در بحران پیش‌آمده در پی شیوع کرونا و افزایش امواج آن نداشته‌اند.
در واقع باید گفت پروژه «بازگشایی سینماها»، یک آزمون و خطا و یک پروژه شکست‌خورده بود چرا که تصور کاهش روند ابتلا به بیماری کرونا به بن‌بست خورد و به جز فیلم «شنای پروانه» که از میانه راه کنار کشید، مابقی فیلم‌های روی پرده نتوانسته‌اند در روزهایی که رقیب جدی هم ندارند، مخاطبان را به سالن‌های سینما جذب کنند (ببینید: آخرین آمار فروش فیلم‌های روی پرده در سمفا) که این بار البته، عدم جذب مخاطب به سالن‌های سینما، ربط مستقیمی هم به کیفیت فیلم‌ها ندارد و مشخصا این ترس از حضور در سالن سربسته سینماست که سبب شده تا فیلم‌ها اینچنین با کرکره‌نیمه‌باز به اکران خود ادامه دهند. حال این که در یک طرح از شنبه تا چهارشنبه بلیت سینما نیم‌بها شود، آیا سبب‌ساز حضور مردم در سالن‌های سینما خواهد بود و کسی هست که جانش را بردارد و با بلیت نیم‌بها شده تاخت بزند؟؟!!
در این بین مشخص نیست چرا در شرایطی که صاحبان فیلم‌ها هم تمایلی به نمایش فیلم روی پرده سینماها ندارند، شورای صنفی نمایش، برای ساماندهی اکران سایر فیلم‌های ایرانی (حجم انبوهی از فیلم‌های آماده اکران، نمایش داده شده در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر و به جا مانده از سال‌های پیش) در «اکران آنلاین» دست به هیچ اقدامی نمی‌زند؟
تجربه نمایش آنلاین فیلم «خروج» در ابتدای سال، نشان داد که با وجود این که هنوز در زمینه جلوگیری از سرقت فیلم‌ها در فضای مجازی مشکل هست و باید کار شود، در شرایط فعلی «اکران آنلاین» و حتی اکران در طرح سینماماشین (به دلیل تنوع شکلی و جذب مخاطبان خاص‌تر) اجرایی‌تر از اکران فیلم در سالن‌های سینما است و اگر تلویزیون به یاری سینما بیاید و تیزرهای تبلیغی و ترغیب‌کننده (حتی آگاه کننده) پخش کند، فرهنگ خرید بلیت برای تماشای آنلاین فیلم در سال 99 تا پایان دوره کرونا، بین مخاطبان فراگیر خواهد شد.
امروز بسته حمایتی سازمان سینمایی برای کمک به سالن‌های سینمایی منتشر شد که جزئیات آن نشان از تلاش برای حمایت حداقلی متولیان سینمایی از سینماداران نیمه‌ورشکسته در سال 1399 دارد اما آیا این واقعیت را می‌توان انکار کرد که خیلی از سالن‌ها، - به ویژه حالا با بلیت نیم‌بها در طول هفته! از توان جذب مخاطب و رساندن فروش فیلم‌های خود به حدی که مورد حمایت این بسته‌ها قرار بگیرد، برخوردار نیستند؟

آیا بهتر نیست شورای صنفی اکران آنلاین که بی‌سروصدا نوید تشکیل آن داده شده، برای ماه‌های باقی مانده از سال 1399 (به فرض این که ماجرای کرونا تا پایان امسال با ما هست) طوری برنامه‌ریزی کنند که جدولی برای نمایش فیلم‌ها در «اکران آنلاین» (به شرط تأمین امنیت و توجه به تبلیغات) بسته شود؟
شاید موفقیت فیلم‌های ایرانی در اکران آنلاین به قدری باشد که این بار، صاحبان فیلم‌ها بتوانند در یک اقدام اخلاقی و حرفه‌ای، بخش‌هایی از سود خود را جهت کمک به سینماداران اختصاص دهند، که قطعا از آن چیزی که امسال و تا اینجای کار نصیب سینماداران شده، بیشتر خواهد بود.