چه کسی دستگاه تیترسازی را روشن کرد؟

به گزارش سینماآنلاین، «فرزاد موتمن»، به واسطه فیلم‌های ارزشمندی که برای سینمای ایران ساخته و پیشنهادهای مفیدی که برای فیلمسازی در سینمای ایران داده، فیلمساز موثر و مهمی است اما گفتگوی اخیرش، به ویژه آن جا که می‌گوید سینمای ایران به «خانه سینما» نیاز ندارد و مهم‌ترین اشتباه سینمای ایران تأسیس خانه سینما بوده، بیش از هر چیز، حرکت در جبهه کسانی است که یک بار خانه سینما را تعطیل کردند و هشت سال است برای تعطیلی مجدد آن تلاش می‌کنند. و جالب این که اتفاقا این تیترها، مورد استقبال فضاهای رسانه‌ای خاص این طیف قرار گرفته است. حرف‌هایی که این پرسش را در اذهان متبادر می‌کند که آیا موتمن فیلمسازی است که قرار است با تغییر وزش باد، مواضع خود را تغییر دهد؟ که پاسخش روشن است: تاکنون اینگونه نبوده و اهل چنین بازی‌هایی نیست.
فرزاد موتمن در گفتگو با یک روزنامه، هم درباره همکارانش تند رفته و هم درباره دولتی‌ها. و از جمله سازمان سینمایی و بنیاد فارابی که از انواع و اقسام چهره و فیلمساز قدیمی و جوان (از جمله خود او) حمایت کرده اما آیا جنس سینمای او (به خصوص آثار هنری متأخرش) از آن جنس آثاری است که به طور منطقی در اولویت‌های یک تشکل دولتی برای حمایت قرار می‌گیرد؟ آیا اصولا جنس سینمای فرزاد موتمن (در اکثر فیلم‌هایش) از جنس سینمای شخصی و مستقل نیست؟ آیا سینمای مستقل با حمایت دولتی معنا دارد؟ این در حالی است که بر اساس جدول شفاف‌سازی سازمان سینمایی، کمک تسهیلات برای فیلم «آخرین بار کی سحر رو دیدی» موتمن به مبلغ  یک میلیارد ریال ثبت شده، پس او هم از این سفره بهره برده است.

موتمن از جشنواره‌های سینمایی هم بی‌بهره نبوده و برخی از فیلم‌هایش در همین جشنواره‌ها مطرح شده‌اند. چگونه است که او به سیاق همه منتقدانی که می‌گویند جشنواره‌ها را تعطیل و پولش را به فیلمسازان مورد نظر ما بدهید تا فیلم بسازند، باید منتقد جشنواره‌های سینمایی شود؟! واقعا این دستگاه تیترسازی را چه کسی و با چه نیتی روشن کرده است؟

فرزاد موتمن گرچه از جنس سینمای «چشم و گوش بسته» نیست اما آن فیلم را هم ساخته و سریع روانه اکران کرده و به عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین‌های سال گذشته ثبت کرده است. پس در آنجا خبری از مافیای سینمای ایران نبوده و خانه سینما و سازمان سینمایی و فارابی و شورای صنفی نمایش هم کار خود را درست انجام داده‌اند. اما چرا بعد از چند ماه، اکران آنلاین فیلم شخصی «سراسر شب» آن هم در شرایط کرونایی، تا این حد خالق فیلم تحسین شده «شب‌های روشن» را عصبی کرده که به دستگاه تولید تیتر برای رسانه‌ها بدل شده است؟ در جایی از گفتگوی مذکور، موتمن گفته که چرا تلویزیون برای اکران آنلاین فیلم «خروج» تیزرهای فراوان پخش کرده و برای فیلم او نه. آیا این تبعیض به سازمان سینمایی و خانه سینما و فارابی و مافیای سینمای ایران مربوط است یا به سیاست‌های تلویزیون؟

انتقادات موتمن البته به فراخور جایگاه و تجربه‌اش، نقاط قابل تأمل و درستی هم دارد که لابه‌لای تیترها و هیاهوها گم شده است.